Kielichy i puchary są znane ludzkości, w takiej czy innej formie, od zarania dziejów.
Bywały robione z drewna, ze zwierzęcych kości.
Później, co było bardzo długim trendem trwającym w zasadzie w szczątkowej formie aż do dziś,
były robine ze zwierzęcych rogów. W Średniowieczu taki kielich często był dodatkowo zdobiony na przykład złotem.
Gdy w starożytności pojawiło się szkło, pojawiły się też pierwsze kieliszki robione ze szkła.
W zasadzie był to pierwowzór obecnie nam znanego kieliszka,
bo swoim kształtem w żaden sposób nie był podobny do tych uzywanych dziś. Były to w zasadzie prymitywne naczynia.
Sztuka wyrobu kieliszków bardzo się rozwineła w Średniowieczu.
W centrum ówczesnego przemysłu szklarskiego znajdowała się Wenecja.
Tamtejsi mistrzowie szklarscy opanowali takie techniki wytwarzania wyrobów ze szkła, że żadna inna huta szkła nie umiała ich powtórzyć.
Swojej tajemnicy szczegli bardzo pieczołowicie i udawało im się to przez kilka wieków.
W wiekach XVII i XVIII następuje wzrost produkcji kieliszków w innych częściach europy.
Swoją sztuke szklarska rozwiaja Anglia, Francja a w Czechach udaje się wytworzyć kieliszki z kryształowego szkła bezołowiowego.
Takie szkło jest lżejsze, zdrowsze i łatwiej je formowac niz tradycyjne kryształowe szkło ołowiowe.
Współcześnie występuje wiele rodzajów kieliszków - mają różne kształty, są zrobione z różnych materiałów.
Istnieje nawet coś na styl savoir-vivre dotyczący doboru kieliszków do rodzaju wina.
Ale o tym jakich używamy w domu kieliszków decyduje chyba przede wszystkim moda i aktualne trędy.